środa, 27 sierpnia 2014

Jak na lato

Żółty nieodłącznie kojarzy mi się z latem i wakacjami. Bardzo lubię ten kolor. Jakoś od razu mi w nim weselej.


Tę spódnicę chciałam uszyć na poprzednie wyzwanie grupy 'Poznań Szyje', ale się nie udało.

http://szyjemywpoznaniu.blogspot.com.es/2014/08/iii-wyzwanie-szyciowe-podsumowanie.html 

Wszystko dlatego, że materiał, który taki był ładny żółciutki, po wypraniu celem zdekatyzowania, dostał jakichś białych zacieków. Trochę jak na dżinsach, które po praniu czasem pokrywają się takimi jasnymi smugami. Jeszcze jakby tego było mało, materiał miał plamę w centralnym miejscu, która nawet w praniu z odplamiaczem nie zeszła. Cóż chcieć od resztki za 1 euro. 

Kiedy ją kroiłam, przyznam się że w kiepskim świetle po nocy, skupiłam się na tej okropnej plamie, a smug w ogóle nie widziałam. Odkryłam je dopiero następnego dnia, kiedy miałam się zabrać za szycie. I to zarówno na przodzie jak i na tyle... Wpadłam w rozpacz i odstawiłam szycie te spódnicy na jakiś czas. I tak minął termin wyzwania szyciowego poznańskiej grupy...

:(


Jednak co by nie było, strasznie mi się ten materiał podobał, i model również (dół sukienki modelu 132 z Burdy nr 5/2012), wiec jednak skończyłam. Jakby co to ten:


Trochę pokombinowałam, żeby tył stał się przodem a przód tyłem (niestety lewa strona materiału wygląda jeszcze gorzej...), doszyłam pasek (i kieszeń) i gotowe. W najgorszym przypadku mogę ją przecież albo potraktować jakimś chlorem, albo przefarbować, co?


A póki co nadaje się zarówno na plażę jak i do letniego ogrodu :-)




A do stylizacji mam idealne kolczyki - dzieło mojej koleżanki:


Nakręciłam ją na produkcję kolczyków i teraz sprzedaje takie różne bajery na etsy, można obejrzeć TUTAJ.

https://www.etsy.com/listing/195195472/white-and-yellow-cotton-fabric-button

sobota, 23 sierpnia 2014

Ekologicznie

Niedawno kupiłam sobie takie oto nowe zabawki:


Oczywiście nożyk tarczowy i linijka. Bardzo przydatne przy krojeniu wszelkiego rodzaju dzianin, jak również i tkanin. Problem w tym, że takie narzędzia wymagają specjalistycznych sprzętów, na przykład maty, która ochroni stół przed pokrojeniem. Może kiedyś się na taką matę wykosztuję, ale póki co zastosowałam bardziej ekologiczne i ekonomiczne rozwiązania.

Oto moja wieeelka podkładka do krojenia :-)


Została wykonana z ok. 15 pudełek po moich ulubionych płatkach śniadaniowych, które już z założenia są wykonane z papieru makulaturowego, a więc podwójny recykling. Ułożyłam je w 3 warstwy (wcześniej przeprowadziłam próby z większa ilością warstw ale 3 są wystarczające). Co prawda nie jest to mata samo-gojąca się, ale w razie zużycia mogę... dokleić jeszcze jedną warstwę. Bo płatki będę jadła nadal te same :-)

Mata przeszła już próbę generalną i sprawdziła się znakomicie.


To co widać na zdjęciu to kolejny zakup z Berlina (o którym pisałam TUTAJ), w trakcie krojenia. Przy krojeniu takiej dzianiny warto zamiast przypinania szpilkami, co może nieco zniekształcić materiał lub naciągnąć, ułożyć obciążające odważniki - do kupienia w specjalistycznych sklepach za ciężkie pieniądze. Ja zrobiłam trochę inaczej: poszłam na plażę i wyjątkowo zamiast muszelek nazbierałam podłużnych, płaskich kamieni, takich prostych i w łuczek.


Przytrzymują znakomicie materiał, nie przesuwają się, a do tego nic nie kosztują.

Mam nadzieję, że podobają się Wam moje ekologiczne rozwiązania. :-)

piątek, 8 sierpnia 2014

Sukienka dla ...

Ostatnio na wielu blogach pojawiły się różne ubranka dziecięce. Wśród moich znajomych i przyjaciół też zaroiło się od małych dzieci. Po serii śliniaków (które niestety rozdałam zanim sfotografowałam), przyszła kolej na sukienkę. Taką prostą, na lato, z cienkiej bawełny.


Szyłam jeszcze na wakacjach w Polsce :-) Wykrój pochodzi z Burdy, nr 10/2005, model 139.
Sukienka powstała z tkaniny naprawdę już leciwej, z serii 'od cioci', i ostatnio zabrałam się za jej uwalnianie.


Jak widać, tkanina ma wzór w ciemnoniebieskie paski i czerwone kwiatki. Do tych czerwonych kwiateczków dobrałam dodatki: czerwoną wstążkę i guziki.



Jednak te guziki to zwykła atrapa. Jak wiadomo, najpraktyczniejsze dla dzieci są zatrzaski, więc postanowiłam od spodu przyszyć jednocześnie z guzikiem taki właśnie zatrzask (prezent od Kasi, której również bardzo dziękuję - nawet nie sądziłam, że tak szybko ich użyję!).


A sukienka już powędrowała do pewnej małej dziewczynki.


niedziela, 3 sierpnia 2014

Wakacyjna torba

Z tkanin kupionych w Berlinie uszyłam taką oto torbę:


Nie miałam do niej podszewki, więc uszyłam bez. Jako, że z lewej strony materiał jest biały, użyłam białej nitki na dole. Postanowiłam jednak, że nie będę rezygnować z dodatkowej kieszonki i wykombinowałam kieszonkę zewnętrzną, która jednak nie wpływa na wygląd modelu.


 

A tu wskazówka jak uszyć taką kieszonkę:

Najpierw przyszyłam górny brzeg do wierzchniej tkaniny prawą stroną do prawej i zaprasowałam do góry.
Następnie przyszyłam worek kieszeni do tkaniny bazowej (tej czerwono-zielonej), z której uszyta jest cała torba.
Teraz już tylko zostało przyszycie tkaniny wzmacniającej (tej zielonej) do krawędzi szwu z jednej i z drugiej strony (na zdjęciu poniżej zaznaczone szpilkami) i rozprasowanie. Po rozłożeniu zielona tkanina pokryła się z dolną częścią tej kolorowej, która stanowi bazę torby.


I dalej szyje się jak każdą inną torbę ;-)


piątek, 1 sierpnia 2014

Szycie u Mamy

Na wakacje, jak co roku, wybrałam się do Polski, odwiedzić rodziców i rodzeństwo, a także dawno nie widzianych przyjaciół. Dzięki temu, że właściwie to jestem w domu, mogę też trochę sobie poszyć ;-)

Oczywiście korzystam z maszyny mamy, starego niemieckiego Ideala. Może idealny nie jest, ale szyje znakomicie. Maszyna, choć nie ma tysiąca stopek i innych dodatków daje radę i pewnie jeszcze będzie dawała da przez wiele lat.


Odkryłyśmy nawet z siostrą, że maszyna posiada kilka szwów elastycznych!

U mamy są też inne skarby - cały koszyk nici w przeróżnych odcieniach. Pamiętam, że z mamą rzadko kupowało się jakąś nową szpulkę, bo przeważnie udało się znaleźć potrzebny kolor.


Mama ma również spory zapas zamków i swoją prywatną kolekcję guziczków. Muszę przyznać, że już pierwszego dnia zabrałam się za ich oglądanie, bo zrobiłam się trochę specjalistą od guzików (guzikologiem? guzikoznawcą? - nie wiem czy taki specjalista istnieje ;-)


Dzięki temu udało mi się już uszyć torbę (o tym niebawem), a jeszcze wyciągnęłam jakieś stare szmatki z których powstają już 2 spódnice :-)