Z okrągłym kołnierzykiem

Nareszcie miałam trochę więcej czasu i mogłam zająć się szyciem. A oto efekty:

Prosta bluzka z kontrastowym kołnierzykiem. Powstała bardzo szybko, na podstawie wyroju bluzki z Burdy 06/2013, model z okładki (119), jednak z wieloma zmianami. Przede wszystkim nie jest to koszula, tylko bluzeczka zapinana z boku na niewidoczny zamek. Kołnierzyk też jest wzięty zupełnie z innego miejsca i wszyty za pomocą zwykłej pliski, a nie stójki. Bardzo lubię takie kołnierzyki.
 

Zmieniłam też długość bluzki i parę detali, jak na przykład to zapięcie z tyłu na guziczek:

Bardzo lubię takie zapięcia. Uważam, że mają dużo uroku, dlatego obszyłam je jeszcze kontrastową pliską.

Jeśli chodzi o materiał, użyłam pozostałej po uszyciu letniej sukienki tkaniny (tej od cioci), a na kołnierzyk starczyła mi resztka bawełnianej satyny w kolorze czarnym. A tak zapięcie komponuje się z całością:

Widzę, że materiał jest dość przejrzysty, więc raczej przyda się cielista bielizna. I pewnie jakaś spódnica :-)

Jeszcze na zimowo

Latem moja szafa zapełnia się sukienkami: tymi kupnymi i tymi uszytymi. A zimą mogę sobie tylko potęsknić. Postanowiłam to zmienić i w mojej szafie pojawiła się nowa, całkiem zimowa sukienka. Miałam kilka pomysłów, ale w końcu padło na bardzo popularny model nr 118 A z Burdy 10/2012, w takim beżowym melanżu.

Model jest bardzo łatwy do uszycia i wygodny, ponieważ przód jest skrojony ze skosu. Rękawy są trochę wąskie, ale nie przeszkadza to tak bardzo.

Jedyny mankament to taki, że ze względu na wełniany materiał niezbyt wygodnie się go nosi na rajstopy (koszulki itp.). Dlatego po pierwszej przymiarce postanowiłam dorobić mu podszewkę. 

Do tego celu wykorzystałam wykrój przodu z modelu 101 z Burdy z 11/2012 (nieco zwęziłam go na potrzeby mojej sukienki). Tył z podszewki powstał z tyłu modelu wyjściowego, ale całą podszewkę skroiłam ze skosu, żeby było wygodniej. 

Zastosowałam również pewien trick, podpatrzony na innej sukience, mianowicie podszyłam dół sukienki paskiem z podszewki (również ze skosu), żeby wełniana tkanina nie utrudniała chodzenia. 

To lewa strona sukienki, z paskiem podszewki. Muszę przyznać, że spełnia swoją rolę doskonale. 

A do sukienki - kolczyki z moich guzików. Muszę przyznać, że z najbrzydszych guzików wychodzą najlepsze kolczyki. 

Zmagania z dzianiną, czyli moja pierwsza bluza

Ostatnio wszyscy o dzianinach, to ja również. 
Jakieś dwa miesiące temu dałam się skusić w sklepie na dwa metry dzianiny dresowej za 1 euro/mb - żadne cudo, ale pomyślałam, że przyda się coś ciepłego do chodzenia po domu. 

Dzianina miała niestety defekt - w jedną stronę okazała się kiepsko rozciągliwa. Mimo to udało mi się uszyć z niej całkiem wygodną bluzę wg. wykroju Burdy nr 119 ze stycznia 2013. Bardzo przyjemnie się szyło, ale wprowadziłam kilka zmian.

Zmodyfikowałam jej rękawy, ponieważ te marszczone wyglądały na 1. wąskie, a 2. czasochłonne, więc na oko wykreśliłam po swojemu proste wykończenie. Zrezygnowałam też z wykończenia inną tkaniną - nie wyglądało to na wygodne rozwiązanie. 

Jako, że uszyłam ją już parę tygodni temu, nie załapałam się na jakże pomocną instrukcję obszycia dekoltu wg. Wioletty z Bezdomnej Szafy, ale na pewno zastosuję się do jej rad przy następnym dzianinowym projekcie, który oczywiście jest w planach. Dekolt obszyłam wykombinowaną plisą, oczywiście krótszą niż obwód dekoltu, żeby się lepiej układał. Nie wiedziałam tylko jak ją najlepiej 'scalić, i w końcu zrobiłam to ręcznie.

Całość szyłam prostym ściegiem elastycznym, jakim dysponuje moja maszyna. Póki co używałam go na elastycznych tkaninach, teraz doskonale sprawdził się na dzianinie dresowej. Co do rękawów, podłożyłam je i przestębnowałam podwójną igłą, a następnie zszyłam szwy długie rękawów i jestem całkiem zadowolona z efektów. 

Bluza jest cieplutka, bardzo podoba mi się jej sportowy krój. Może uda mi się wykombinować do niej spodenki, chociaż widzę, że materiał strasznie się mechaci. No cóż, za taką cenę trudno wymagać...